Borneo: Mount Kinabalu

WE DID IT!

Waarschijnlijk weet iedereen het ondertussen al wel, maar we hebben het geflikt! We hebben de top van de Mount Kinabalu (Borneo) bereikt (en daar zijn we stiekem best wel trots op!). Maar liefst 4095 meter de hoogte in!

Het was ontzettend zwaar, en als ik voor mezelf spreek meer mentaal dan fysiek. Na iedere halve kilometer stond er een bordje en had je weer een euforisch momentje en het werd dan ook snel je eerstvolgende doel om de volgende halve kilometer te halen. Na iedere kilometer was er een rustplek, al kon je niet lang rusten, aangezien je snel afkoelde. Je kreeg het tijdens het lopen namelijk erg snel warm. We hebben in totaal ongeveer 15 uur gelopen in de twee dagen. De weg omhoog bestond vooral uit veel trappen of steile paden omhoog met veel stenen. Aangeraden werd dan ook om kleine stappen te nemen om zo weinig energie te verbruiken. Onderweg liepen er ook nog werkers die bouwmateriaal (lees: zware ijzeren palen of bijvoorbeeld vele liters drinken) mee naar boven namen. Ontzettend veel respect voor deze mensen!

Na ongeveer 3 km begon het al flink hard te regenen en al het water kwam als een waterval van de paden naar beneden vallen. Op een gegeven moment waren onze schoenen al helemaal doorweekt en kon het me niet eens meer schelen of ik in een plas ging staan of niet. Vooral de laatste kilometer naar onze accommodatie op de berg was erg zwaar.. maar wat fijn als je daar dan eindelijk aankomt! Helaas was er alleen (ijs)koud water om mee te douchen, dus echt ervan genieten kon je niet. Daarna was het vooral een kwestie van alles föhnen, zodat we in de nacht weer met droge kleren en schoenen naar de top verder konden.

Zo stonden we in de nacht om half 2 op, om vervolgens om half 3 naar de top te gaan! Helaas had ik al snel last van hoogteziekte en was ik misselijk, maar met paracetamol ging het en hebben we het gehaald! We hadden een prachtige nacht, de hemel was mooi helder. Aangezien het erg koud en vochtig was, heb ik mijn camera niet uit mijn tas gehaald tijdens het lopen naar de top, vandaar dat ik even een fotootje heb geplukt van het internet (zie foto's) om jullie toch een idee te geven! Na even van het prachtige uitzicht vanaf de top genoten te hebben ging onze tocht weer terug naar beneden om te ontbijten in onze accommodatie van de nacht (ongeveer 2,7 km). Daarna volgden we onze weg weer naar beneden, wat vooral erg zwaar was voor je knieën. Ook beseften we toen pas hoeveel trappen en steile stukken we hadden gelopen naar boven. 

Wel grappig: van tevoren had ik het met Apple (mijn begeleidster van hier) over dat wij de berg zouden gaan beklimmen. Zij zei toen: 'Als iemand je naam roept in de jungle, dan moet je niks terug zeggen'. Ik vroeg waarom zou iemand mijn naam roepen? Ze zei dat haar vrienden en andere mensen dat wel eens was overkomen en dat het geesten waren. Tja.. ze geloven hier veel in spookverhalen haha! Ik heb nog wel meer (onsmakelijke) verhalen over alles wat zij hier geloven, maar die zal ik hier maar niet delen.

Nog wel een leuk weetje wat jullie misschien nog wel herinneren.. Vorig jaar was er een aardbeving geweest op de Mount Kinabalu. Dit kwam toen wereldwijd op het nieuws, aangezien de aardbeving volgens de lokale bevolking veroorzaakt zou zijn, omdat mensen naakt op de berg hadden gestaan, waaronder een Nederlander. Zie link: http://www.telegraaf.nl/vrij/reizen/24139122/__Nederlander_vast_om_naaktfoto__.html . Wij kenden dit verhaal nog wel, maar wisten niet dat dit van toepassing was op deze berg en hoorden dit pas achteraf. Wij hebben de berg wel gerespecteerd natuurlijk en hebben dus ook geen last van een aardbeving gehad ;)

Al met al een super mooie ervaring! Nu nog steeds aan het nagenieten (met spierpijn), maar het was het zeker waard! Helaas heeft de vele regenval er wel voor gezorgd dat ik niet heel veel foto's hebben van onze tocht, maar gelukkig wel van het hoogtepunt! Mocht je toch nog benieuwd, ik heb een leuk filmpje gevonden die het pad wat meer laat zien! Zie video's hiervoor :)

Alright, dit zal mijn laatste reisverhaal zijn, aangezien ik woensdag- op donderdagnacht om 2 uur (mijn tijd) weer naar Nederland zal vliegen. Donderdag rond half 1 in de middag kom ik weer in ons koude kikkerlandje aan. Ik hoop dat jullie zo toch een beetje met mij mee hebben kunnen genieten :) 

Het onderzoek loopt nu echt ten einde en ik zorg dat ik deze week al mijn data bij elkaar heb, zodat ik in Nederland echt kan gaan beginnen met het analyseren en het schrijven van de resultaten; gaat goed komen!​

Tot snel allemaal!

Veel liefs!